Sukcesy terapeutyczne
Przewlekła niewydolność żylna i niegojąca się rana po amputacji środkowego palca stopy, drążąca w głąb kończyny. Pacjent leżący, z przykurczami kończyn i zaburzeniami mowy po przebytym dziesięć lat wcześniej udarze. Wskazania do amputacji. Kolejno: Stopa 7 dni po pierwszym zabiegu pijawkowym. Widoczna rana po amputacji środkowego palca. Szybkie gojenie się rany uwięziło w głębi stopy płyn, który ewakuowano nacinając to miejsce. Duży obrzęk i zaczerwienienie skóry stopy; następnie - widoczna gojąca się ranka po nacięciu chirurgicznym i niemal całkowicie wygojona rana po amputacji środkowego palca. Obrzęk stopniowo ustępuje i zmienia się kolor skóry. Pacjent nie skarży się na ból i jest bardziej aktywny. Na zdjęciach - dalszy etap gojenia. Pacjent zaczyna się samodzielnie poruszać. Przykurcze powoli ustępują. Stopniowo ustępują też zaburzenia mowy spowodowane udarem. Całkowite wygojenie się rany. Efekt po dwóch zabiegach u bardzo obciążonego pacjenta (rozrusznik, POChP, otyłość, nadciśnienie, utrwalone migotanie przedsionków) z rozległymi, troficznymi owrzodzeniami kończyn dolnych. Już po pierwszym zabiegu mężczyzna znacznie lżej oddychał, a stosując się do zaleceń dietetycznych w ciągu tygodnia stracił na wadze 4,5 kg. Kolejno: lewe podudzie przed rozpoczęciem terapii; lewe podudzie po dwóch zabiegach pijawkowych. Początkowy etap ustępowania obrzęku limfatycznego na skutek zastosowania terapii pijawkowej. Kolejno: przednia strona prawego podudzia przed terapią; gojąca się przednia strona prawego podudzia po dwóch zabiegach. Stopa cukrzycowa. Niegojąca się, zainfekowana gronkowcem rana po amputacji czwartego palca stopy. Pacjent skierowany przez lekarza chirurga na zabieg larwoterapii. Proces leczenia przebiegał w ścisłej współpracy z lekarzem chirurgiem. Terapia zakończyła się sukcesem i uratowaniem kończyny przed amputacją. Kolejno: rana przed zabiegiem larwoterapii. Widoczna głęboka zmiana martwicza. Duży obrzęk, bolesność i zasinienie całej stopy; następnie: czysta, ziarninująca rana po ośmiotygodniowej, intensywnej terapii pijawkowej, poprzedzonej larwoterapią. W czasie trwania terapii na podeszwie stopy otworzyła się przetoka, a następnie kolejna w okolicy pięty; następnie: podeszwa stopy po ośmiu tygodniach intensywnej terapii. Maseczka pijawkowa - skutecznie ściąga i odżywia skórę twarzy. To znakomite uzupełnienie zabiegu na wątrobę, o silnym działaniu ogólnoustrojowym. Kolejne etapy larwoterapii u pacjentki z cukrzycą i niewydolnością nerek. Terapia obejmowała niegojącą się ranę pooperacyjną stawu kolanowego. Kolejno: objęta martwicą rana, zaopatrzona opatrunkiem z żywych larw; następnie: widok bezpośrednio po zdjęciu opatrunku. Rana oczyszczona z martwicy, przygotowana do przeszczepu skóry. Pełne wygojenie rany po przeszczepie skóry wykonanym na Oddziale Chirurgii Plastycznej szpitala w Polanicy-Zdroju. Pacjentka uległa wypadkowi komunikacyjnemu. Doszło do złamania kości udowej oraz rozległego uszkodzenia tkanek miękkich prawego podudzia. Kończyna została zoperowana, ale niedokrwione tkanki uległy infekcji i martwicy. Kończyna zakwalifikowana do amputacji. Kolejno: widoczne zmiany martwicze; następnie - rana oczyszczona z martwicy za pomocą żywych larw oraz po wykonanym zabiegu pijawkowym w celu poprawy ukrwienia kończyny. Widok gojącej się i w pełni wygojonej kończyny po przeszczepie skóry wykonanym na Oddziale Chirurgii Plastycznej szpitala w Polanicy-Zdroju. Pacjentka ze zdiagnozowaną zakrzepicą pourazową. Dzięki pijawkom i właściwie dobranym lekom zaleconym przez lekarza prowadzącego, okres leczenia skrócił się z kilku miesięcy do niespełna miesiąca czasu. To kolejny przykład na to, jak medycyna naturalna i tzw. akademicka mogą się wzajemnie uzupełniać z korzyścią dla pacjenta. Pijawki były przykładane miejscowo w okolicy dołu pachowego i ramienia. Poza ustąpieniem choroby podstawoweJ, pacjentka zauważyła, że po terapii pijawkowej znacznie zmniejszyły się i zbladły zmiany naczyniowe - tzw. pajączki, umiejscowione w okolicy stawów skokowych. Staw skokowy po poważnym stłuczeniu na skutek upadku. Kolejno: druga doba po urazie. Widoczny obrzęk stawu skokowego i rozległe krwiaki. Duża bolesność, zwłaszcza przy obciążeniu; następnie - czwarta doba po zabiegu. Zniesienie obrzęku. Widoczne schodzące krwiaki. Nieznaczne uczucie dyskomfortu przy obciążeniu. jquery lightbox zoomby VisualLightBox.com v6.1